Bakırköy akıl hastanesinin bahçesinde sigara içiyordum. Merakımdan sanırım, bir şekilde orada buldum kendimi. Kendi halinde, oldukça normal davranan, yüz çizgilerinden kırklarında olduğunu düşündüğüm bir adamla göz göze geldik. Ben bir kaç kafamı çevirsem

Hintli milyarder Ratanji Tata'ya radyo sunucusu tarafından bir telefon görüşmesinde sorulduğunda: "Efendim, hayatta en mutlu olduğunuz anı ne olarak hatırlıyorsunuz?" Ratanji Tata dedi ki: "Hayatta mutluluğun dört aşamasından geçtim ve sonunda gerçek mutluluğun

Düşmüyorum üzerine artık hiç bir şeyin eskisi gibi , Gönül de koymuyorum kimseye Ne içten içe, Nede kırıldım üzüldüm diyorum gücümü üzenlerin yüzlerine... O kadar çok şey yitirmiş ki anlamını bende Ben bile

Kendimden Özür Diliyorum … Yaşadığım süre boyunca hep merhametimin arkasından yürüdüm. Beklentilerimi arkada bıraktım. Kimseden bir şey beklemedim. Doğrusu bu sanıyordum çünkü. Yaşadıklarımı yaşayamadıklarımı içimde sakladım. Sustum, bastırdım, olsun dedim insanlık bende kalsın.